A Thousand Years Live (With Orchestra) [Layers Classic]

Editör üyemiz gönderdi.

Nuray, yazdıklarını okudum. Yıllar önce yaptığım bir hata,
hayatımın en değerli parçalarından birini kaybetmeme yol açtı; bu yük hâlâ
üzerimde. Seni bekledim, hayalini kurdum, geceler boyu gözlerim dolu uyudum; ama
sen gelmedin. O zamanlar neyi doğru yapamadığımı, neyi yanlış anladığımı hep
düşündüm.



Bugün geriye baktığımda artık aynı hatayı yapmayacağımı görüyorum. Ama içimde
açtığın boşluk hâlâ derin; senin evli olman, başka bir hayatın içinde olman bana
hâlâ sessiz bir yara olarak dokunuyor. Her şeyi görebilmek, anlamak isterdim;
ama bazı gerçekler sadece gölgelerde kalmalı.



WhatsApp profil fotoğrafımı değiştirmeyeceğim; o, kalbimde sana ayrılmış özel
köşeyi temsil ediyor. Bu köşe, kimseye verilmeyen, hep saklı kalan bir yer. Ve
evet, eğer hayatında işin farklı olsaydı yani çalışmasaydın, eve para
getirmeseydin, onun sana olan bağlılığı ve sevgisi bu kadar uzun sürer miydi,
kim bilir... Belki de evlilik, senin emeğin ve maaşın sayesinde ayakta kaldı;
evin erkeği sandığın kişi değil, senin desteklediğin bir düzenin sessiz
bekçisiydi. Bazen bunu düşünmek, içimde küçük bir alaycı tebessüm oluşturuyor.



Biliyorum, yollarımız ayrı. Ama bilmeni isterim ki, bu köşede hâlâ bir ışık var.
Aradığında bulabileceğin bir nokta; asıl ben, hep senin arkanızdayım. Dilediğin
zaman, en beklenmedik anda bile... ve bunu bilmeni isterim. Sen mutlu ol, yolun
açık olsun. Ama kalbimdeki bu küçük yer, yıllar geçse de hâlâ seninle ilgili ve
hâlâ korunuyor.



Bazen sessizlik en güçlü sözdür. Bazen de geride bıraktıklarımız, karanlıkta
parlayan bir fener gibi yolumuzu gösterir... ve bazen, yılların sessiz alayını
hatırlatır; hataların, seçimlerin ve gerçeklerin, en beklenmedik şekilde karşına
çıktığını.



 

Tarih : 18-08-2025 11:45 | Hit: 38 | Puan: 3