Editör üyemiz gönderdi.
Nuray... Yazdıklarını tekrar tekrar okudum. İçinde taşıdığın
yükü, çocukluğundan beri sırtında biriktirdiğin o güvensizlik korkusunu ve bunun
hayatına nasıl yön verdiğini çok net anlıyorum. Sana yaptığım hatanın sadece o
gün değil, yıllar boyunca hem seni hem beni nasıl yaktığını görmemek imkânsız.
Belki senin güvenini kırdım ama aslında ben de kendi geleceğimi, kendi huzurumu
kaybettim.
Şunu da biliyorum... Sen eşine aşık olarak evlendin. O günlerde mutluluğu
bulduğunu gördüm. Benim için kolay değildi ama yine de senden vazgeçmedim. Çünkü
seni çok seviyordum. O mutluluğunu uzaktan izlesem de kalbimdeki sevgimden hiç
kopamadım. O yüzden yıllar boyunca evlenemedim, bir yuva kuramadım. Kalbimin
kapısını yeniden açacak gücü hiç bulamadım. Çünkü orası hep senindi.
Sen güveni seçtin, ben pişmanlığı seçtim. Sen sessiz kaldın, ben içimden
konuşmaya devam ettim. Ne zaman sana dair bir an aklıma düşse, “her şey çok
farklı olabilirdi” düşüncesi beynimde çınladı. Ve bu ihtimalin ağırlığıyla
yaşamak kolay olmadı.
Ama şunu bil ki; sana duyduğum sevgi hiç azalmadı. Yıllar geçse de senin
mutluluğunu istemek benim için en gerçek duygu oldu. Hayat bizden çok şey aldı,
belki de kader dediğimiz buydu.
Sen bana “hoşça kal” dedin... Ama ben yine de sana “görüşürüz” diyebiliyorum.
Çünkü insanın kalbindekine veda etmesi hiç mümkün olmuyor. Belki de hayat, hiç
ummadığımız bir anda başka bir kapıyı aralar... Kimbilir.
Tarih : 18-08-2025 16:50 | Hit: 33 | Puan: 3.8
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.