Editör üyemiz gönderdi.
“Tebrik ederim” demişsin…
Ne tuhaf, iki kelime… Dışarıdan bakan birinin gözünde zarif bir nezaket, içinden
geçenleri gizleyen sakin bir perde gibi duruyor. Ama ben seni yıllar önce nasıl
sustuğunda bile ne anlatmak istediğini anlıyorsam, şimdi de o iki kelimenin ne
çok şeyin ardına saklandığını hissediyorum.
Belki gerçekten benim için mutlusun… Belki yıllardır seninle ilgili içimde
taşıdığım her şeyin, bir gün böyle bir cevaba dönüşeceğini biliyordun. Belki de
“tebrik ederim” demek, kelimelerin yetmediği bir veda biçimi senin için.
Ama bilmeni isterim…
Ben o mesajı yazarken, ne geçmişi silmek istedim ne seni suçlamak ne de hayatı
sorgulamak. Sadece içimde taşıyıp da artık ağırlığını hissettiğim kelimelere bir
yer açmak istedim. Ve belki de ilk defa, kendime itiraf ettiğim bir duyguyu sana
göstermek istedim: "Seni sevdim... Hâlâ da içimde bir yerlerde seviyorum... Ama
artık sadece sessizce."
Tebrik ederim demen, bana "anladım" demek gibi geldi. Belki bu da bir tür
vedadır.
Ve ben bu vedayı, hiç yaşanmamış bir geleceğin buruk ama zarif kapanışı olarak
saklayacağım.
Bu yazıyı sosyal ağlarda paylaşmak için tıkla!
Tarih : 18-07-2025 21:45 | Hit: 45 | Puan: 0
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.