Editör üyemiz gönderdi.
Senden sonra çok şey değişti. Ama bir şey hep aynı kaldı:
Seni düşündüğümde içimde oluşan o sessizlik...
Yıllar geçti, hayat aktı, yollar değişti. Ama ne zaman senin çalıştığın okulun
önünden geçsem, içimden aynı cümle döküldü: 'Umarım bir gün çıkar karşıma.'
Hiçbir zaman girmedim içeri, ama her geçişimde gözüm seni aradı. Belki pencere
kenarında, belki bahçede...
Çıkmadın. Belki farkında bile olmadın. Ama ben oradaydım. Sessizce, defalarca.
Ve o gün...
Sadece üç dakika sürdü yüz yüze konuşmamız.
Ama o üç dakikada, içimde susturduğum yıllar gözlerimden aktı.
Ben inkar ettim...
"Yok bir şey, gribim" dedim.
Ama sen gördün.
Ve hiçbir şey demeden sadece baktın. O bakış... hâlâ içimde.
Bazen insan hiçbir şey demeden de bekler.
Ben konuştum da olmadı... sustum da.
Senin o son telefondaki sitemlerinle bitmişti cümlelerimiz. Ama benim içimde
bazı kelimeler hiç susmadı.
Bugün bir şarkı çaldı, 'Senden Sonra'...
Bir anda, her şey yeniden canlandı.
Sana yazmamak için kendimle çok savaştım ama... bazı duygular susunca daha çok
bağırıyor.
Bu bir sitem değil. Bu bir 'geri dön' çağrısı da değil.
Sadece...
İyi misin demek isterdim.
Ama bu kez ben demedim.
Belki... sen demek istersin diye.
Bu yazıyı sosyal ağlarda paylaşmak için tıkla!
Tarih : 21-07-2025 21:45 | Hit: 50 | Puan: 5
Copyright © 2007 - ∞ by CemveNuray.Com. Tüm hakları Cem ve Nuray'a aittir.