Memleketim Ağlama

Hülya üyemiz gönderdi.

Dağların uğultusuna emanet kaderi
Kurtların yanlızlığına
Arayıp soranı bile yok
Kendi çocuklarından başka

Dost bildiği rüzgarı almış önce koynuna
Sonra orta yerinden çatlatmış güneş
Damar damar akmış acı
Yazması mavı oya
Elleri kına
Memleketim ağlama

Berlin den gelmidimi yavruların sana
Elini öpmedi mi İsrafıl yıldızkan
Böyle ikide bir başıma kalkma
Bıraktım diye seni bir başına
Sende aç koydun
Güldürmedin yüzümü

Söyletme beni
Azmı yandım kent meydanlarında
Hasret karlı dağlarına
Ekmek arası köfte
Hamburger olduğunda
Ağlamadım mı soframda

Sevdalandığım kadın
Bana flörtüm diyor
Bir gecelik aşklara yenildi yavrun
Oysa bileğimi hiç bükülmez sanıyordun
Toprağım ağla ağladığınca

Bir dosttan mektup aldım bu sabah
Kanka ma diye yazmış başına
Oda değiştirmeye çalıştıklarından olmuş sonunda
Bu imansız sabahlar
Böyle mi dokunur adama.
Toprağım ağla

Sonra o süslü cümleler kuran adamlar
Derin düşündüğüne inanan
sığ yaşayanlar
aşka çözüm bulanlar rakı masalarında
yani yoz ürünü ülkemin
bozuk düzeni
biliyorum bunlar dinamıt gibi hayatında
toprağım korkma
çek pimini
ağlama

gözyaşını düşürdüğün dağlarda bul kendini
taşan ırmaklara Sal
çam ağaçlarına ver sesini
ama küsme
belki bizde buluruz kendimizi
bundanmıdır uçurum ettin gevdeni
bu yüzden mi en sevdiğin ay zemheri
ve çok sevdiğin içinmi bu ayda doğurdun beni
 
Yaşar Püllü
 




Şu konularda daha fazla şiir:
Dost, Hasret, Kadın, Günaydın, Güneş, Şehir





 

Tarih : 2010-05-30 13:17:47 | Hit: 1778 | Puan: 1